In dit werk wordt de stad niet verbeeld als skyline of straatbeeld, maar als huid vol sporen en lagen. Warme roest- en aardetinten wisselen elkaar af met koele, strakke strepen, alsof beton en staal zich tussen oude muren hebben genesteld. Barsten en reliëf suggereren een voortdurende beweging van bouwen, afbreken en opnieuw beginnen.
De stad ademt in patronen en herhaling: gevel naast gevel, raam naast raam, straat na straat. Toch sluimert daaronder een eigen ritme, een hartslag van mensen, tijd en herinnering. Dit schilderij vangt dat ritme niet in snelheid, maar in de gelaagdheid van textuur, in de sporen van wat was en de belofte van wat komt.
Ingelijst door ZW.art, Wim Pomstra, Grootegast.
32×42 cm. Papier. Acrylverf. Stift. Marum. 2025.
Menu